Plany globalistów, znane jako „Nowy Światowy Ład”, w tworzącej się obecnie architekturze świata ulegają wyraźnym przeobrażeniom. Gdy upadł komunizmws zystko wydawało się znacznie prostsze. Wizja wspaniałej utopii napawała niemałym entuzjazmem jej akolitów. Jedyny zwycięski system, liberalizm, zdominować miał całą znaną przestrzeń planety, granice miały zostać otwarte, państwa miały łączyć się w kolejne unie, wszystkim zarządzać miała wyłaniająca się z konspiracji oligarchia, zmotywowana aby sprawnie sterować międzynarodowym proletariatem, zatrudnionym w megakontynentalnych korporacjach. Temu procesowi towarzyszył coraz mniej umiarkowany optymizm, choć pytanie: co stanie się, gdy dojdzie do konfrontacji tej wizji, z ciągle stawiającymi opór ostatnimi przyczółkami niezdecydowanych państw i reprezentowanych przez nie kultur – pozostawało otwarte.

Z Józefem Białkiem, właścicielem kwartalnika „Opcja na Prawo”, z okazji 150. jubileuszowego wydania rozmawia Wojciech Trojanowski   Jesteś, trzeba to przyznać, dość nietypowym typem przedsiębiorcy. Zamiast spijać przysłowiową piankę i przeznaczać zarobione przez siebie środki na zwiększanie komfortu własnego życia, od wielu lat inwestujesz w to dość niedochodowe przedsięwzięcie, którym jest wymagające, niszowe pismo o profilu polityczno-społecznym. Skąd się to wzięło? Cała przygoda z polityką, wydawnictwami itd. zaczęła się dawno, dawno temu w podziemiu. Około roku 1984 uruchomiliśmy „Wyrostka”, pismo przeznaczone dla młodzieży szkół średnich, który już wtedy profilowane było w kierunku konserwatywno-liberalnym. Potem powstało pismo „Dziś” a następnie przejęliśmy miesięcznik „CDN – Koliber”. W redakcji „Dziś” uczestniczyli: Aleksander Popiel, Tomek Gabiś, Krzysiek Bąkowski, Waldek Czachowski, w zasadzie w tym składzie tworzyliśmy oba te pisma.

Czytelnikowi pozostawiam zagadkę, czy poniższy artykuł należy odczytywać jako kolejną, nadduchową próbę ujawnienia kalamburu Księgi Apokalipsy, powiedzmy, na wzór teksańskich baptystów, czy jedynie jako zabawę formą, potrzebną, aby opisać zastany świat. Tak czy owak, rzeczywistość jawi się jako coraz bardziej apokaliptyczna.

Po zakończeniu „zimnej wojny” Zachód przekonany o swojej wyższości cywilizacyjnej przyjął założenie, że ład międzynarodowy przybierze charakter „liberalny”, że zostanie oparty na jego wartościach, normach i instytucjach. Hegemoniczne mocarstwo, jakim ogłosiły się Stany Zjednoczone, wzięło na siebie uniwersalną rolę – pełną megalomanii i wyższości - obrony wyznawanych przez Zachód wartości.

Na Ukrainie trwa proces niszczenia starego i budowania nowego państwa i narodu. W najnowszej historii to nic nowego, po II wojnie światowej Amerykanie budowali od nowa Japonię i Niemcy, po 1989 r. - Polskę i i środkową Europę, obecnie Irak i Afganistan. Przyjrzyjmy się kilku najważniejszym momentom tego procesu, gdyż warto rozumieć, co się dzieje w kraju, gdzie władzę przejmuje Zachód. Zachodzą w nim dwa procesy: podporządkowanie nowo zdobytego terytorium zachodnim regułom gry oraz opanowanie jego rynków i eksploatacja zasobów. W przypadku Ukrainy dochodzi jeszcze plan B – przygotowanie do wojny.

American Israeli Public Affairs Committee (AIPAC)[1] powraca do Waszyngtonu na doroczny szczyt. Kiedyś to coroczne zebranie było nazywane szczytem, obecnie nazywane jest konferencją polityczną, być może ta nobilitacja nieco rozjaśnia sprawę. gdyż jeśli jest jedna rzecz, w której AIPAC zawsze był dobry, to używanie swojego budżetu (wynoszącego 100 mln dolarów) i 300 pracowników, aby nękać 45prawodawców w Kapitolu w celu korygowania polityki Stanów Zjednoczonych.