Obecnie wydajemy się nie dostrzegać, że szykuje się nam światowy krach ekonomiczny.

Układ sił

Z jednej strony mamy do czynienia z niepokornym Viktorem Orbánem, prowadzącym na dwie strony bardzo dobrą rozgrywkę kartą węgierską, szantażującym Unię Europejską swoją otwartością na państwa BRIKS-u. Z drugiej strony widzimy wyraźną zmianę kursu przez Turcję. Nieudany pucz w tym kraju uświadomił prezydentowi Recepowi Tayyipowi Erdo?anowi, że należy odejść od polityki proeuropejskiej i proamerykańskiej.

Cały układ na szachownicy krajów zachodnich również ulega wielkim zmianom. Kluczem jest tu oczywiście gra interesów. Nawiasem mówiąc, wielu polskich polityków i komentatorów musi się dopiero tego nauczyć, że polityka to gra interesów. Nie wierzmy w to, że np. Anglicy ot tak sobie zrobili nagle referendum i potem, niby przypadkiem, wybrali w tym referendum wyjście z Unii. Wszystko to było już wcześniej dobrze kalkulowane. Cameron musiał doskonale zdawać sobie sprawę, że istnieje konieczność podjęcia takiego kroku. Dlaczego? Ano dlatego, że Niemcy stały się za silne w europejskim układzie geopolitycznym. Europejska polityka Wielkiej Brytanii od zawsze polegała na odpowiednio markowanej kontroli Niemiec, czyli eliminowaniu konkurencji. Niemiecki marsz po samodzielność i wzrost potencjału stał tak za Brexitem, jak i na pewno częściowo za wyborem Trumpa.

Na naszych oczach rozpada się cywilizacja Zachodu, a ponieważ natura nie znosi próżni, już dzisiaj wymiernym skutkiem tego upadku staje się inwazja islamu na Europę, który ostatnio w dość przyspieszonym tempie zajmuje miejsce w europejskim obszarze kulturowym. Kanclerz Merkel prowadzi politykę otwartych drzwi dla emigrantów, tłumacząc to tym, że w Niemczech brakuje rąk do pracy. Jest to symptomatyczne. Spadek populacji jest bowiem powodowany wzrastającym hedonizmem. Wygodnictwo, pogoń wyłącznie za uciechami, upadek wartości, zjawiska coraz to wymyślniejszej antykoncepcji, aborcji i promocja postaw homoseksualnych wpływają ujemnie na prokreację, co przyczynia się do starzenia się zachodniego społeczeństwa.

Od co najmniej trzystu lat Polska prowadzi beznadziejną politykę zagraniczną, której nie widać końca. Nijak nie przystaje ona do miejsca, w którym się znajdujemy. Jak się okazuje, przełom XX i XXI wieku nie przyniósł w tym względzie szczególnych zmian.

Jako pierwsi uznaliśmy niepodległość Kosowa, godzącą w interes słowiańskiego narodu Serbów, i to na korzyść muzułmanów, tylko dlatego, że taka była wola Amerykanów. Poparliśmy agresję Gruzji na Osetię. Staliśmy po stronie emancypującej się muzułmańskiej Czeczenii, według zasady, że każde działanie Rosji musi być torpedowane przez nasz kraj. Poparliśmy woltę na Ukrainie, kraju, do którego sto tysięcy polskich firm eksportowało swoje towary. Według szacunków byliśmy tam trzecim w kolejności eksporterem, a dzisiaj stan relacji handlowych między nami a Ukrainą przedstawia się w sposób opłakany. Ale co tam, kolejne polskie rządy w swoich rachubach, sporadycznie lub w ogóle nie kierują się interesem gospodarczym. W tej dziedzinie ponosimy kolejne fiaska. Wychodzi na to, że nie rozumiemy, czym w ogóle jest polityka zagraniczna. Nie mamy jej definicji, nie wiemy, o co oprzeć nasz rozwój. Stąd wynikają działania pełne chaosu i przynoszące coraz większe zagrożenie konfliktami zbrojnymi.

Trudno już w tej chwili kolejny raz powracać do tego, co robiliśmy jako kraj w ciągu ostatnich trzydziestu lat, gdzie pełniliśmy rolę wykonawcy amerykańskich lub niemieckich kierunków strategicznych. Wiadomo, że nie prowadziliśmy suwerennej polityki w interesie Polaków, dla dobra polskich przedsiębiorców, z czego wynika tak fatalna kondycja naszej gospodarki.

Obecnie jednak Polska podpisała umowę z Chinami. Otrąbiono to jako wielki sukces. Początek świetlanych polskich inwestycji. W perspektywie rysuje się uruchomienie nowego „Jedwabnego Szlaku”. Inwestycje chińskie w Polsce. Słowem Eldorado.

(...)

Gra idzie o wysoką stawkę, wystarczy zaledwie kilka państw, które sprzedawać zaczną ropę w innej walucie niż dolar, a zacznie się reakcja łańcuchowa, która pogrąży dolara.

Oglądając debatę w Krynicy, słuchając dwóch mężów opatrznościowych ? Donalda Tuska i Jarosława Kaczyńskiego, z których pierwszy znany jest z ogłoszenia naszego kraju zieloną wyspą, a ostatnio zasłynął oznajmieniem końca kryzysu; drugi natomiast zapowiedział rozliczenie po trzydziestu latach uwłaszczonych komunistów, prowadzących działalności gospodarcze, co zabrzmiało złowrogą nagonką na wszystkich przedsiębiorców w Polsce ? stwierdziłem, że pierwszy z nich chce jak najszybciej oddać władzę, a drugi za wszelką ceną nie chce jej przyjąć. Wynika z tego w sposób niezbity, że w naszym kraju nie ma już z kim po ważnie rozmawiać i niechybnie rysuje się przed nami scenariusz podobny do niżej nakreślonego.

W chwili, gdy piszę ten artykuł, w mojej firmie trwa kontrola Państwowej Inspekcji Handlowej. W tym roku miałem już kilka wizyt kontrolerów, którzy tradycyjnie przyczepiali się do absurdalnych szczegółów, takich jak np. brak instrukcji obsługi do sprzedawanych rękawic roboczych albo brak instrukcji bezpieczeństwa do lampek choinkowych. Każda taka wizyta to strata czasu, nerwów i oczywiście pieniędzy.