Od początku istnienia polskiej kolonii stalinowskiej następował proces rozmontowywania nauki. Jako główne instrumenty rozbijania bastionu wolnej myśli służyły rugi wybitnych uczonych z życia akademickiego, tworzenie lichych, prowincjonalnych szkółek oraz rozprzestrzenianie na niezwykłą skalę ofensywy ideologicznej.

Ostateczny cel pielgrzymki człowieka pozostaje dla wielu przynajmniej częściową niewiadomą, jako istoty rozumne obligowani jesteśmy jednak do tego, by dociekać prawdy o otaczającej nas widzialnej rzeczywistości i na jej podstawie formułować sposoby, które pomogą przetrwać i podniosą nasz dobrostan. Już sam pomysł organizowania się jednostek w państwa jest nie tylko metodą na ocalenie przynależnych ludzkim społecznościom ich autonomicznych cech, ale także zabezpieczeniem ich podstawowych potrzeb. Jeśli porównamy, stanowiące pewien monolit, państwo do osoby ludzkiej, zobaczymy ją pośród innych, walczących o prymat i swoje prawa, podobnych ludzi. Im silniejszy i mądrzejszy jest ów człowiek, tym łatwiej mu w wielonarodowym tyglu chronić swoje komórki i organy – czytaj obywateli, a także podnosić swój poziom życia. Ważne, dla jego egzystencji będzie znalezienie odpowiedzi na kilka podstawowych pytań: Jak się wyżywić i zorganizować odpowiednie zaopatrzenie, jak zadbać o zdrowie i opiekę w czasie niemocy, jak o kulturę własną i sprawy, które warunkują nasze człowieczeństwo, czyli choćby o takie zagadnienie jak etyka. We współczesnym, globalizującym się, świecie wszystkie te państwowe priorytety są może bardziej niż kiedykolwiek sprzężone z polityką zewnętrzną, czyli nieustanną międzynarodową konkurencją. Sformułowanie odpowiednich zasad walki, dogadywania się (dyplomacji), strategii politycznej, jest potrzebą pierwszej wagi i już jutro zadecyduje także o polskim „być albo nie być”.

Spotkanie z człowiekiem, który - jak mówi prezes Wydawnictwa Wektory, J. Białek - ma spracowane ręce,  wie co to jest praca, wie co to jest zysk, wie co to jest strata, wie co to jest ziemia....

Plany globalistów, znane jako „Nowy Światowy Ład”, w tworzącej się obecnie architekturze świata ulegają wyraźnym przeobrażeniom. Gdy upadł komunizmws zystko wydawało się znacznie prostsze. Wizja wspaniałej utopii napawała niemałym entuzjazmem jej akolitów. Jedyny zwycięski system, liberalizm, zdominować miał całą znaną przestrzeń planety, granice miały zostać otwarte, państwa miały łączyć się w kolejne unie, wszystkim zarządzać miała wyłaniająca się z konspiracji oligarchia, zmotywowana aby sprawnie sterować międzynarodowym proletariatem, zatrudnionym w megakontynentalnych korporacjach. Temu procesowi towarzyszył coraz mniej umiarkowany optymizm, choć pytanie: co stanie się, gdy dojdzie do konfrontacji tej wizji, z ciągle stawiającymi opór ostatnimi przyczółkami niezdecydowanych państw i reprezentowanych przez nie kultur – pozostawało otwarte.

Sytuacja geopolityczna na świecie ulega gwałtownemu przemeblowaniu, co jak się wydaje, staje się przyczyną coraz większej dezorientacji, w którą popada część naszej klasy politycznej. Może to jednak stanowić dobry punkt krytyczny, który umożliwi dokonanie zmiany sposobu myślenia. Schematyzm, którym do tej pory posługiwano się w budowaniu relacji zagranicznych, staje się coraz bardziej niewygodny. Potrzeba mądrej, pragmatycznej i dostosowanej do szybko zmieniających się układów polityki staje się wręcz palącą potrzebą.

Dzisiejszą decyzję Komisji Europejskiej, aby przeprowadzić przeciwko Polsce postępowanie karne wg artykułu 7 komentuje prof. dr Jörg Meuthen, wiceprzewodniczący frakcji EFDD w Parlamencie Europejskim:
„Elita brukselska nienawidzi konserwatywnego rządu Polski, ponieważ nie należy on do jednego z obu wielkich bloków partyjnych (chadecy i socjaldemokraci) i przez to nie można na niego wpływać.
Demokracja i praworządność są faktycznie łamane, ale nie przez Polskę, tylko przez Komisję Europejską i rząd Merkel. Prywatny spór socjalistycznego komisarza Unii Timmermansa z rządem w Warszawie urasta przed Bożym Narodzeniem do tzw. ”opcji nuklearnej”, bo inaczej nie można określić odbierania prawa głosu. Ale to będzie jak pocisk wybuchający od razu w lufie działa. Polska powinna, razem z Czechami, Węgrami i Słowacją, oskarżyć Komisję Europejską oraz rząd federalny Niemiec o liczne złamania traktatów w związku z „ratowaniem Euro” i kryzysem migracyjnym.
Polska zawsze była za Europą. Broniła się setki lat przed obcymi wpływami.
Czy to muzułmańskimi, sowieckimi czy – jak teraz – próbami nacisku ze strony Brukseli. To było i jest dobre dla Europy. W świetle tych okoliczności prowadzenie postępowania karnego jest niczym innym jak naruszeniem suwerenności Polski.”