Wraz z nadchodzącą wiosną chciałoby się napisać coś pozytywnego, budzącego nadzieje. Trudno jednak o to w państwie, które sprawia wrażenie rozkładającego się, przeżartego zgnilizną organizmu. Przeciętny obywatel dawno już stracił orientację w kłębowisku afer, w które wplątani są liczni przedstawiciele władzy, a częściowo i opozycji. O kolejnych nazwiskach zaś dowiadujemy się praktycznie codziennie. Wszystko to sprawia wrażenie jednej, obejmującą całą sferę publiczną megaafery i w sumie odczucie to nie jest mylne. Coraz bardziej oczywista staje się konieczność jakiegoś wielkiego przełomu, "nowego początku". Ale z drugiej strony nic takiego wydarzenia nie zapowiada. Skala zdewastowania państwa jest już bowiem tak wielka, że same wybory parlamentarne i prezydenckie nie wystarczą. Wezwanie do zbudowania IV Rzeczypospolitej godne będzie poparcia jedynie pod warunkiem wypełnienia go konkretną treścią. Jeśli rzecz zamknie się znowu w pustych, propagandowych hasłach, zmarnowana zostanie kolejna szansa. Łatwe jest tym razem złożenie…

Minister Izabela Jaruga Nowacka złożyła zażalenie na szwedzką firmę IKEA, jako dyskryminującą kobiety, gdyż na wszystkich piktogramach w instrukcjach składania mebli przedstawieni są jedynie mężczyźni. Jaruga-Nowacka uważa taki model za krzywdzący wobec kobiet i domaga się natychmiastowych zmian w piktogramach.

W nocy z 21 na 22 marca 2005 odszedł z tego świata, we śnie, prezes Związku Narodowego Polskiego i Kongresu Polonii Amerykańskiej, który w maju br. ukończyłby 81 lat. Operacja i częściowa amputacja nogi, dokonana latem 2003, niemal przed wyborami na Walnym Sejmie ZNP w Denver, Kolorado zmieniła dramatycznie Jego życie, skazując Go na wózek inwalidzki. Dzielnie walczył ze słabością i przeciwnościami losu do ostatnich miesięcy i tygodni, pełniąc z determinacją wszystkie funkcje i obowiązki, mówiąc tylko, że reszta w ręku Boga. Patrząc wstecz na Jego długie życie i energiczną działalność w organizacjach Polonii, nie ulega kwestii, że potomni wspominać będą Go jako nieprzeciętną, barwną osobowość, szczerze oddanego polskości patriotę i prawdziwego amerykańskiego biznesmena, który pozostawił po sobie imponującą wręcz spuściznę i rozległy, mało powszechnie znany, dorobek.

Zgodzić się trzeba z posłem Janem Rokitą, że odmawiając stawienia się przed sejmową komisją do spraw Orlenu Aleksander Kwaśniewski strzelił sobie w nogę. Może nawet nie tyle sobie, ale przede wszystkim systemowi rządzenia Polską, któremu patronował.

Z posłami Januszem Dobroszem i Antonim Macierewiczem rozmawia Janusz Dariusz Telejko (Radio Rodzina, Wrocław)

Do zadziwiających zbiegów okoliczności dochodzi ostatnio na scenie polityczno-kryminalnej (to taka nowa kategoria, charakterystyczna dla III RP). Oto w momencie, kiedy nieodzowne jest zdyskredytowanie komisji sejmowej, jak diabeł z pudełka pojawia się groźny szpieg, który za trzysta złotych sprzedał obcokrajowcowi średnio ważny dokument (niezbyt zresztą tajny). Sprawa była znana już wcześniej, ale na grozie zyskała we właściwym momencie.

Urodziłem się w czepku, dzięki czemu przez 2/3 mojego życia omijały mnie sądy, prokuratury, policje i adwokaci. Była w tym jednak, jak wolno sądzić, jakaś niesprawiedliwość, jakieś zaburzenie porządku przyrody, dlatego przez ostatnie ćwierćwiecze nie wychodzę z sądów, spotkań z adwokatami i prokuratorami, a moje półki pełne są segregatorów wypełnionych pismami procesowymi, zażaleniami, powiadomieniami itp.

Wysławiam Cię Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je maluczkim - czytamy w Ewangelii. Na pierwszy rzut oka taki pogląd wydaje się niesłuszny, bo jakże to - przecież mądrzy właśnie dlatego są mądrzy, że potrafią spenetrować prawdę przekraczającą możliwości umysłowe prostaczków, roztropni zaś właśnie dlatego są roztropni, że bez trudu wykryją podstęp tam, gdzie prostaczek zostanie wyprowadzony w pole.

Krzysztof Martens z SLD wyraził swoje rozczarowanie, że jego partia nie skorzystała z okazji, by ? jak to malowniczo określił ? pokazać jaja. Chcialbym uspokoić zatroskanego działacza. Jego formacja od z górą sześćdziesięciu lat dzień w dzień robi sobie z nas jaja. Co prawda, z coraz gorszym dla siebie skutkiem, niemniej z tym samym zapałem. RL