Maj przebiegał w tym roku pod znakiem rosyjskich fantasmagorii historycznych.

Znana aktorka Nicole Kidman od pewnego czasu chętniej czyta Pismo Święte niż scenariusze filmowe. Australijska piękność ma także osobistego nauczyciela religii ? profesora teologii. W wywiadzie dla contactmusic.com aktorka określiła katolicyzm za część swojego życia i dodała, że stara się uczęszczać regularnie na nabożeństwa. Najprawdopodobniej przyczyną rozwodu Nicole Kidman ze znanym aktorem Tomem Cruisem było właśnie wyznanie wiary. Po adopcji dzieci aktorka chciała wychowywać je w wierze chrześcijańskiej, ale na to nie zgadzał się jej mąż, scientolog.

19 maja przedstawiciele wrocławskiej Unii Polityki Realnej wręczyli Konsulowi Republiki Czech we Wrocławiu, panu Igorowi Sedo, list otwarty (w języku czeskim) z podziękowaniami dla Prezydenta Czech, Vaclava Klausa.

9 maja, na uroczystości 60. rocznicy Dnia Zwycięstwa, na osobiste zaproszenie Putina, przyjechał do Moskwy Wojciech Jaruzelski. Odznaczony na Kremlu, rozchwytywany przez Rosjan, udzielał wielu wywiadów w prasie i telewizji. Podobną też do Putina prezentował interpretację historii i ocenę obecnych stosunków polsko-rosyjskich.

Pokazano nam w telewizji kuriozalne "historyczne" spotkanie prezydentów ? Jaruzelskiego i Wałęsy.

Coraz dziwaczniej robi się w III RP. A w każdym razie w jej politycznym półświatku. Głosowanie nad samorozwiązaniem sejmu skłoniło SLD do zapoczątkowania bardzo nowatorskiego obyczaju. Otóż partia ta, jak wiadomo, była zdecydowanie przeciw samorozwiązaniu. Nie przeszkodziło to jednak temu, by w tym pryncypialnym stanowisku uczynić jeden wyjątek ? dla marszałka Cimoszewicza. Dostał on mianowicie zgodę klubu SLD na to, by móc głosować inaczej niż reszta. Wiadomo, umęczony marszałek nie może już patrzeć na ten cały polityczny bałagan. Ostatnie wieści na jego temat sugerowałyby, że zrywa z polityką z przyczyn osobistych. Albo więc coś wokół niego zaczyna śmierdzieć, albo też to jedynie taka zagrywka, przed "wielkim powrotem" umęczonego zbawcy narodu. Nie takie cuda przeżywała już III RP.

Szum, jaki podnoszą dziennikarze na temat 60. rocznicy zakończenia Wielkiej Wojny Ojczyźnianej w Rosji, jest niewspółmierny do znaczenia tego wydarzenia. Moskiewskie uroczystości, starannie wyreżyserowane dla obywateli Rosji, tak naprawdę budzą głównie emocje w środowiskach przywiązujących nadmierną wagę do symboli. Rzeczywiście, moskiewscy reżyserzy zadbali o prezentację całej gamy symboli, które miały podnieść rangę Rosji we współczesnym świecie, a także dokonać reinterpretacji historii. I w dużej mierze to się udało.

Paweł Falicki, autor artykułu "Nadal wisimy u klamki" przesłał go swojemu znajomemu, Piotrowi Karasiowi, który odpowiedział tekstem polemicznym. Wywiązała się dyskusja, autor bowiem opatrzył go komentarzami i odpowiedziami. Otrzymał kolejne uwagi. Uważamy tę wymianę myśli za interesującą, zatem publikujemy ją poniżej (tego nie ma w wersji papierowej!). Dla ułatwienia - tekst polemiczny Piotra Karasia zaznaczyliśmy kolorem czarnym, odpowiedzi Pawła Falickiego - czerwonym, ponowne wypowiedzi Piotra Karasia - niebieskim.

Pozycja państw w coraz większym stopniu zależy od gospodarki - jej rozmiarów, jakości i technologicznego poziomu. Tak istotny czynnik, jak wielkość populacji, nie zatraca jednak swojego znaczenia. Jest ważny szczególnie w przypadku narodów zamieszkałych w sercach kontynentów i sąsiadujących z mocarstwami.