Rzeczpospolita w przeciwieństwie do innych państw europejskich, mimo kilku prób, dość długo pozbawiona była własnego orderu.

Pomimo niechęci do rosyjskiego imperializmu, rosyjska literatura SF bliska jest mojemu sercu. Przekonałem się o tym kolejny raz, czytając trylogię Władymira Sorokina, rosyjskiego autora znienawidzonego przez młodych miłośników Putina.

Do ważniejszych bożków w panteonie demokracji należy tzw. opinia publiczna. Trudno ustalić, co właściwie kryje się za tym pojęciem, ale cokolwiek to jest, odgrywa w demokratycznej"religii obywatelskiej" niezwykle istotną rolę. Wedle stwierdzeń ludowładczej ideologii demokratyczne rządy w ogóle nie są możliwe bez "zorganizowanej opinii publicznej". W różnych ujęciach demokracja polegać ma na tym, że owa opinia publiczna albo kontroluje władzę, albo mówi jej, co ta ma robić, albo wręcz sama ją sprawuje. Postulaty demokratycznych ideologów nie wyjaśniają jednak, co dokładnie przez opinię publiczną należy rozumieć. Zgodnie z najbardziej rozpowszechnionym, zdroworozsądkowym poglądem składają się na nią opinie ogółu mieszkańców państwa, wypowiadane publicznie, tzn. z zamiarem przekazania ich wszystkim innym. Czy takie opinie zdolne są do pełnienia funkcji, które przypisują im demokraci?

Obyś żył w ciekawych czasach! - tak podobno przed wiekami zwykli przeklinać Chińczycy, gdy ktoś nadepnął im na odcisk. Czym zawinili starożytnym Azjatom dzisiejsi Europejczycy, nie wiem – w każdym razie klątwa spełnia się na naszych oczach.

I tak się właśnie kończy świat, nie hukiem, lecz skomleniem - cytował T.S. Eliota pułkownik Kurtz. Oczywiście, słowa te dotyczą prawdziwego końca świata, kiedy to oprócz skomlenia słychać jeszcze będzie płacz, zgrzytanie zębami i całą symfonię piekielnych okropieństw, tak przekonująco odmalowanych przez mistrza Hieronima.

W kijowskim metrze pojawili się specjalni pracownicy upychający pasażerów w wagonach. Gazeta "Segodnia" pisze, że działają oni w czasie porannego szczytu. Mieszkańcy Kijowa skarżą się jednak na zbyt brutalne metody nowych pracowników.

Jeszcze nie ucichła hucpa wzniecona przez makabrycznego bajkopisarza J.T. Grossa, a już kolejni tropiciele myślozbrodni wskazują następne ofiary wyselekcjonowane do rytualnych mordów me(r)dialnych.

Od kiedy wydawnictwo "Wektory", w osobie jego właściciela, Józefa Białka, zdecydowało się wznowić "Opcję", wydawaną kiedyś w podziemiu, minęło ponad siedem lat.

Nawet dalece powierzchowna analiza sytuacji politycznej w kraju rozpościerającym się między Odrą a Bugiem pozwala na progu AD 2008 twierdzić, że postkomunistyczna oligarchia oraz wykreowany pod okrągłym stołem establishment, jeszcze do niedawna śmiertelnie przerażeni radykalną i realną walką z patologiami III RP, wyraźnie odzyskują oddech.