Anuncio vobis gaudium magnum: Habemus Papam! Uczestniczymy w tej radości, z nadzieją, szacunkiem i sympatią witając Benedykta XVI, papieża-Niemca, choć w żywej pamięci mamy przeżycia związane z odchodzeniem z tego świata papieża-Polaka. Kwietniowe smutne dni były dla nas czasem ostatniej pielgrzymki Jana Pawła II do ojczyzny. I ponownie ? może na krótko ? odmienione zostało oblicze tej ziemi. Nas wszystkich, bo przecież od dawna nikt inny nie wywarł na Polaków takiego wpływu, jak właśnie polski papież.

Na wznak tam leży, gdzie wszedł między króle, Śpi bez oręża, niegroźny już człowiek, Bezwładny, w ciemnej zamknięty szkatule, Brwią nie poruszy, nie błyśnie spod powiek.

Niemiecka Partia CDU zamierza przemianować berlińską aleję Karola Marksa na aleję Jana Pawła II.

Śmierć Jana Pawła II ma wiele wymiarów. Przede wszystkim religijny, duchowy, ale nie tylko. Była potężnym wstrząsem dla Polaków i bez wątpienia wpłynie na nasze życie społeczne i polityczne. Zostawiając religijne i duchowe aspekty śmierci Papieża teologom, filozofom i duszpasterzom, warto rozważyć jej społeczne i polityczne konsekwencje.

Jakże trudno przychodzi pisanie o odejściu Ojca Świętego, gdy serce ciągle boli, w głowie chaos myśli, ręce drżą, a w pamięci ciągle świeże są obrazy z żałobnych ceremoniałów. Jakże ciężkie to doświadczenie dla mnie, dla którego papieżem był zawsze Jan Paweł II, papieżem od początku mojego życia był Polak, Karol z Wadowic.

Po śmierci Ojca Świętego pojawia się wiele deklaracji na przyszłość. Mówimy, jacy powinniśmy być, z czym pozostać, jakie dziedzictwo Jego nauki wcielać w życie. Tak było zawsze po pielgrzymkach Papieża do Polski. Dziś jednak stajemy w zupełnie nowej sytuacji. Tym razem odszedł od nas na zawsze. Ostateczność tej sytuacji stawia nasze deklaracje, obietnice zmian, poprawy w nowym świetle. Stanowią one teraz niejako przyrzeczenia, śluby złożone w obliczu wieczności.

Pisząc i mówiąc o Zmarłym, zapominamy o jednym: zmarł człowiek, w przypadku którego tytuły "z Bożej łaski" i "Pomazaniec Boży" nie były pustymi formułkami, występującymi w tytulaturze współczesnych monarchów, wykonujących jedynie wolę parlamentów i sprawujących głównie funkcje reprezentacyjne.

Jan Paweł II przez całe swoje życie występował przeciwko determinizmowi i różnym jego odmianom, które zaraziły mnóstwo doktryn i ideologii. Człowiek nie jest trybem w żadnej maszynie społecznej, lecz jest istotą, obdarzoną wolną wolą. Oznacza to, że może wybierać między rozmaitymi drogami działania i nie jest skazany z góry na żaden scenariusz w jego życiu. Sam człowiek staje przed różnymi opcjami i decyduje, jakie sobie wytyczać szlaki, według jakich reguł postępować, jakie talenty rozwijać, z którymi ludźmi spędzać swoje życie.

Czy ty naprawdę boisz się miłości? - przeczytałam w otworzonej na chybił-trafił książce. To zdanie mnie poraziło! Poczułam się jak ktoś przyłapany na gorącym uczynku, jak ktoś, kogo przejrzano na wylot. Czytałam dalej, a każde następne zdanie pociągało mnie coraz bardziej. Tą książką był jeden z dramatów Karola Wojtyły i to był początek pewnej drogi...