W chwili, gdy oddajemy ten numer do druku, więcej jest znaków zapytania niż pewników.

Nigdy nie ośmieliłbym się zarzucić redaktorce naczelnej rozgłośni TOK FM braku inteligencji. Niestety, Ewa Wanat udowodniła, że przynajmniej czytelników swojego bloga ma za kretynów. A w każdym razie zachowała się tak, jakby inteligencja odebrała jej rozum.

Jednym ze stałych tematów naszej debaty publicznej jest problem demokracji – jej przestrzegania i łamania, wspierania i nadużywania, obrony i niszczenia. Zależnie od koniunktury politycznej, część publicystów i polityków uważa, że w wyniku zwycięstwa pewnych opcji politycznych demokracja znalazła się w niebezpieczeństwie, część zaś – przeciwnie – twierdzi, że to właśnie dowodzi istnienia demokratycznych reguł gry. Z punktu widzenia środowisk lewicowych rozwój demokracji w Polsce przebiega po sinusoidzie: Polacy najpierw „nie dorośli do demokracji”, wybierając Wałęsę, następnie dojrzali do niej, głosując dwukrotnie na Kwaśniewskiego, aby potem znów popaść w niedorozwój i poprzeć Kaczyńskiego oraz PiS. Prawica interpretuje owe momenty „niedojrzałości” jako rezultat skutecznego działania demokratycznych mechanizmów, pozwalających społeczeństwu odsuwać od władzy osoby skompromitowane i głosować wbrew opinii elit, natomiast równie częste momenty "dojrzałości" tłumaczy chwilową zaćmą, efektem peerelowskich nawyków bądź omamieniem ludu przez zawłaszczone przez lewicę media. Chociaż więc każda…

W wolnym kraju Adam Michnik ma prawo wypisywać dowolne głupstwa i wedle uznania manipulować opinią publiczną, a byle idiota może przyznawać naczelnemu redaktorowi "Gazety Wyborczej" rację, bić swojemu guru pokłony oraz zachwycać się jego bredniami. Warto jednak pamiętać, że Michnik nie pisze prawdy. Przeciwnie, on perfidnie zmyśla, wręcz dusi prawdę słowami.

iezwykła, jedyna w swoim rodzaju I Rzeczpospolita, owoc trudu dziesiątków pokoleń, miała w swojej konstrukcji wadę ustrojową, która w ogromnym stopniu przyczyniła się do jej upadku i zniknięcia z mapy Europy. Wadą tą była zasada liberum veto, przez 160 lat uważana za jeden z kanonów wolności obywatelskiej. To unikatowe społeczeństwo, przez nieżyczliwych krytyków wyszydzane i pokazywane, jako przykład warcholstwa, nierządu i anarchii, kierowało się potrzebą szerokiego konsensu, zgody, umowy obywatelskiej przez wszystkich akceptowanej. Uzyskanie takiej zgody było nie lada wyczynem, proces dochodzenia do niej budował postawy obywatelskie, uczył odpowiedzialności za państwo. Jak pisze brytyjski historyk:<i> Proces, dzięki któremu ta zgraja uzbrojonych jeźdźców ostatecznie osiągała jednomyślną decyzję, wybierając jednego spośród dziesiątków kandydatów i jedną spośród dziesiątków opinii, można opisać jedynie jako akt zbiorowej intuicji </i>(Norman Davies, Boże Igrzysko, s. 316, Znak, Kraków, 2002).

Kiedy bezdomny Hubert H. zelżył prezydenta Lecha Kaczyńskiego, demokratyczna opozycja w totalitarnej IV RP nie miała większych wątpliwości - oto narodził się nowy autorytet. Może nie tak wielki jak Bronisław Geremek - ale niekwestionowany.

Eurosocjaliści z Komisji Europejskiej, raczej z nienawiści do braci Kaczyńskich niż z miłości do przyrody, poparli ekoterrorystów i autorytarnie zażądali od Polski wstrzymania budowy obwodnicy Augustowa przez Dolinę Rozpudy, a Europejski Trybunał Sprawiedliwości w Luksemburgu na wniosek tejże Komisji nakazał natychmiastowe wstrzymanie prac. Czy na tym ma polegać suwerenność, której po wejściu do tzw. Unii Europejskiej rzekomo mieliśmy nie stracić, jak obłudnie zapewniał ówczesny prezydent Aleksander Kwaśniewski? Tymczasem, jak podała francuska gazeta "Le Figaro", na budowę trasy "Via Baltica" - z krajów bałtyckich przez Polskę na zachód Europy, której obwodnica Augustowa jest integralną częścią składową - Wspólnota Europejska przekazała naszemu krajowi 480 mln euro dotacji! Co za rozdwojenie jaźni. Unijna głowa mówi "a", a ręka robi "b". W każdym razie protest mieszkańców, mających dość spalin wydalanych przez tiry z całej Europy pod swoimi oknami, trwa. Podobny problem z ekoterrorystami mają…

Druga wojna światowa dla Niemców zakończyła się katastrofą polityczną, militarną i społeczną. Polska formalnie należała do obozu zwycięzców. W rzeczywistości zaś została poddana kolejnej okupacji. To, że nie przypominała ona okupacji z czasów wojny, niewiele zmienia. Polska przez następne 44 lata nie była krajem w pełni suwerennym i niepodległym. Jej rozwój pod każdym względem zależał od "przyjaciół Moskali", którzy ze zrozumiałych względów dbali, aby Polska "rosła w siłę, a ludziom żyło się dostatniej", ale tylko w propagandzie medialnej PRL. W rzeczywistości pod każdym względem kraj coraz bardziej oddalał się od europejskiej i światowej nie tylko czołówki, ale nawet od krajów średnich, takich jak Włochy, Hiszpania czy też Grecja. Dziś jest całkiem inaczej, choć dystans jest ten sam, a może nawet nadal się powiększa.

W wielu szczegółowych kwestiach artykuł niniejszy nie oddaje stanowiska redakcji, niemniej, zgadzając się z Autorem w sprawie zasadniczej, zdecydowaliśmy się na publikację.(red.)