Po długich latach nagłaśniania wersji historii opartej na niszczeniu lub ?zabetonowywaniu? archiwów, zamilczaniu działalności opozycyjnej środowisk nielewicowych, nagłaśniania rzekomych zasług dzieci funkcjonariuszy KPP i PPR ? coraz częściej przebijają się też świadectwa tych skazanych na zapomnienie. Należy do nich Andrzej Kołodziej, bez którego narodowy zryw w Sierpniu 1980 zakończyć się mógł całkowicie inaczej.

Przez dziesięć wieków stan podziału był dla Niemiec stanem naturalnym. Poza, być może, przynależnością do Cesarstwa, trudno byłoby wskazać czynniki kształtujące świadomość wszechniemiecką. Podział Niemiec dokonany po II wojnie światowej pozornie mógł zatem uchodzić za przywrócenie swoistej normy, przejściowo zakłóconej w latach 1871-1945 uzurpacjami Hohenzollernów, republikanów i narodowych socjalistów. W tym duchu wypowiadali się również przedstawiciele polskiej prawicy, podkreślający, że Niemcy zjednoczone stają się niebezpieczne dla sąsiadów. Odmienne jednak były warunki, w jakich został dokonany powojenny podział ? sztuczny i narzucony przez okupantów. W połączeniu z księżycową gospodarką zaprowadzoną przez Sowietów między Odrą a Łabą i wobec rozpowszechnionego w świecie demokratycznym przesądu, że najlepsze państwo to państwo narodowe, krach Niemieckiej Republiki Demokratycznej był równoznaczny z podjęciem działań na rzecz zjednoczenia z Republiką Federalną. Te przełomowe miesiące (1989/90, a szczególnie marzec-październik 1990) opisuje w swojej najnowszej książce dr Tytus Jaskułowski, polski…

PO-lityka historyczna Hitlerowcy napadli na Polskę ? szczebiotały papugi medialne. Wybuchła wojna ? powiedział prezydent B. Komorowski. Upiorna wojna ? mówił premier D. Tusk. O ile papugi medialne mogą nie odróżniać Niemców od hitlerowców, wojny od eksterminacji, to wspomniani politycy chwalą się historycznym wykształceniem. O ile guasi-historyczne fantasmagorie związane z bitwą grunwaldzką, które uznaje za stosowne wydawać Narodowe Centrum Kultury, nie muszą mieć związku z realiami, to przecież ani polityczna poprawność, ani żądza pojednania polsko-niemieckiego nie powinna przesłaniać politykom faktów. A te są znane, choćby z przemówienia kanclerza A. Hitlera w dniu 22 VIII 1939 r.: Wydałem rozkaz zabijania bez litości (...) mężczyzn, kobiet i dzieci polskiej mowy i polskiego pochodzenia. Tylko w ten sposób zdobędziemy potrzebną (...) przestrzeń życiową... Polska będzie wyludniona i zasiedlona Niemcami.

Po hucznych uroczystościach rocznic historycznych wydarzeń, jakimi przepełniony był 2009 rok, przyszła kolej na rocznice jeszcze bardziej szacowne, jak 90. rocznica Bitwy Warszawskiej, a teraz już tylko czapki z głów na okoliczność 30. rocznicy Powstania NSZZ Solidarność. Na z każdym dniem bardziej wpływowym Salonie24, jego właściciel, red. Igor Janke, opublikował płomienny apel, aby było to najwspanialsze polskie święto, i zadaje blogerom i komentatorom pytanie: Co Waszym zdaniem możemy zrobić, by dobrze, radośnie i pozytywnie uczcić to jedno z najwspanialszych wydarzeń w polskiej historii?

Jak wiadomo, lewica od lat poszukuje proletariatu zastępczego. Tradycyjny bowiem proletariat, to znaczy ? niewykształceni pracownicy najemni, już się na lewicy sparzyli i na jej syrenie śpiewy nie są tak podatni, jak kiedyś. Już ich nie rajcuje zapowiedź ?zmiecenia śladów przeszłości? ani perspektywa obejrzenia ?tyrana? drżącego przed ?ciosem?.

Prawdopodobnie życie na tym świecie byłoby dużo bardziej znośne, gdyby każdy zajmował się tylko sobą. Nie ma bowiem nic bardziej uciążliwego, niż stać się przedmiotem cudzej nieumiarkowanej troski, prawdziwe zaś nieszczęścia zaczynają się wtedy, gdy jeden drugiemu usiłuje przychylić nieba.

W 30. rocznicę Porozumień Sierpniowych Polska przypomina coraz bardziej PRL z epoki późnego Gierka. Z jednej strony pogłębiające się zadłużenie państwa, podwyżki cen, wzrost obciążeń fiskalnych i ubożenie społeczeństwa, z drugiej zaś monopolistyczna władza uprawiająca nieprzerwaną propagandę sukcesu i zawłaszczająca kolejne obszary naszego życia.

Unia Europejska jest eksperymentem potrójnym: gospodarczym, politycznym i ideologicznym. Wprawdzie u zarania dominowało pragnienie współpracy gospodarczej i utworzona Traktatem Paryskim z 18 kwietnia 1951 roku Europejska Wspólnota Węgla i Stali ustanawiała instytucjonalne reguły współpracy ekonomicznej między Republiką Federalną Niemiec, Francją, Włochami Holandią, Belgią i Luksemburgiem, ale idea eksperymentu politycznego była znacznie, znacznie starsza.

Przypadek Sodomy i Gomory powtarza się z coraz większą regularnością w czasach współczesnych. Wynika to z przekonania kolejnych pokoleń, że są one w stanie zapewnić jednocześnie pokój, dobrobyt i bezpieczeństwo. Tymczasem, ludzkie poglądy na pokój i powodzenie w konfrontacji z żywiołem ziemskim rozlatują się jak domki z kart.