Bez względu na to, czy tego chcemy, czy nie, dziedzictwo historyczne i kulturowe Polski tak silnie związane jest z osobą Najświętszej Maryi Panny, że nie sposób więzów tych rozerwać. Maryja uratowała Polskę w czasie potopu szwedzkiego, to do Niej zanosił modlitwy Jan III Sobieski przed bitwą pod Wiedniem, Jej też zawdzięczamy ocalenie przed najazdem bolszewików w 1920 roku. Dodać należy, że choć Maryja jest Królową Nieba i Ziemi, to nasz naród szczyci się tytułowaniem Jej Królową Polski. Wiąże się to jednak z podjętym zobowiązaniem pomnażania Jej czci i chwały. I choć coraz bardziej panoszy się w Polsce nowy kult ? kult świeckiego państwa i neutralności światopoglądowej ? to nie jest on w stanie cofnąć historii. Nie jest też w stanie zamknąć ust modlącym się ani odebrać wiary i innych łask tym, którym je daje miłosierny Bóg.

Materialnym świadectwem pobożności naszych przodków oraz wielkiej czci dla Najświętszej Maryi Panny są liczne w całym kraju świątynie i sanktuaria Maryjne. Pozostawione w nich wota stanowią dowód wdzięczności za otrzymane łaski. Najsłynniejszym wizerunkiem Matki Bożej w Polsce jest cudowny obraz na Jasnej Górze, do którego co roku pielgrzymują niezliczone rzesze wiernych; ale słynących łaskami wizerunków Maryi jest w naszym kraju dużo więcej. Kult Maryjny w Polsce jest żywy i trwa. Nie jest to jedynie element tradycji, wspomnienie dawnych lat czy fenomen kulturowy ? to autentyczna i szczera pobożność; to miłość, która powoduje, że pełni nadziei i zaufania w każdej potrzebie udajemy się do Niej, jako do naszej Matki.

(...)