Krucha postać w bieli naprzeciw wielkich rzesz ludzi... Łagodnie uśmiechnięty, wyciszony Benedykt XVI przyniósł nam bardzo wiele swoją krótką, trzydniową wizytą w Polsce.

Słońce naszych oczu, czułość naszych serc, elita elit – ukochana nasza młodzież studencka – wyległa na ulice Warszawy, aby całą potęgą swoich pięknych głosów protestować przeciwko powołaniu pana Romana Giertycha na urząd ministra edukacji narodowej. Protest był gwałtowny i widowiskowy, a wszystkie dzienniki telewizyjne go pokazywały z satysfakcją, co samo w sobie bardzo dobrze świadczy o wolności i niezależności naszych mediów: kiedy chcą, to pokazują, a kiedy nie chcą, to nie. Jak wolność, to wolność.

Media z radością i satysfakcją pokazywały protesty uczniów przeciwko mianowaniu Romana Giertycha ministrem oświaty. Przyznam się, że nie jestem zwolennikiem pana Romana ani w żaden sposób nie jestem związany z LPR i obozem rządowym. Mój sprzeciw zawsze jednak wywołuje podważanie struktur państwa. Tym, którzy lekko i instrumentalnie je traktują, wypada przypomnieć, że obowiązkiem każdego obywatela jest dbanie o te struktury, dzięki którym możemy żyć w państwie polskim. Ich podważanie kilkakrotnie już w naszej historii kończyło się katastrofą utarty niepodległości. Jedną z tych struktur jest Ministerstwo Oświaty, od którego zależy poziom nauczania, wychowania i przyszłość naszej młodzieży. Nieodpowiedzialne podważanie tych struktur jest w tej chwili tylko przestępstwem moralnym, choć gdyby prokuratorzy byli trochę odważniejsi znalazłyby się też i odpowiednie paragrafy.

Długi weekend majowy był okazją do pierwszego zorganizowanego zjazdu osób nauczających domowo w Polsce oraz tych, którzy dopiero zbierają się na odwagę i poszukują pozytywnych przykładów osób, którym już się w Polsce udało. W Olesinie pod Warszawą kilkanaście rodzin przez trzy dni dyskutowało o tym, dlaczego edukacja domowa jest lepsza dla dzieci niż system szkolnictwa publicznego oraz w jaki sposób w praktyce przekazywać dzieciom wiedzę.

A(10.05.2006) Podczas homoseksualnej parady w Krakowie doszło do znieważenia szczególnego miejsca pamięci narodowej jakim jest Grób Nieznanego Żołnierza na Placu Matejki, gdzie spoczywają prochy bohaterów i męczenników, którzy oddali swe życie za Polskę.

Jeden z trójmiejskich zborów zielonoświątkowców postanowił się zareklamować. Tuż po rozpoczęciu akcji reklamowej, opisałem ją dla jednego z lokalnych dzienników. Kilka dni później wątek podchwyciła "Gazeta Wyborcza". Nasze artykuły dla niewielkiego zboru zielonoświątkowców okazały się przysłowiową niedźwiedzią przysługą. Oto instytucja, która ciągnęła kasę za reklamę, z dnia na dzień wypowiedziała kościołowi umowę. Rzecz jasna, wszystko w imię jak najlepszego świadczenia usług dla pasażerów gdańskich autobusów i tramwajów. Bo te, jak wiadomo, są tak punktualne, że podług ich pracy można zegarki ustawiać, a czystość w wagonach wychwalana jest przez miejscowych poetów i minstreli.

Prezydent Lech Kaczyński podczas uroczystości polsko-ukraińskiego pojednania w Pawłokomie użył tytułowej frazy z dobrze znanej każdemu w Polsce modlitwy "Ojcze nasz". Przyznam się, że bez entuzjazmu słuchałem tego akuratnie fragmentu jego wypowiedzi. Przede wszystkim powoływanie się polityków na zasady religijne oznacza zwykle brak własnego zdania na dany temat lub chęć jego ukrycia. Oczywiście, każdy może cytować dowolne modlitwy, pacierze i słowa Pisma Św., politycy również. Jednak od tych ostatnich nie wymagamy tego, co jest obowiązkiem katechety, kaznodziei, czy też duszpasterza. Próby ich wyręczania przez polityków wydają się po prostu nienaturalne. Od polityków wymaga się na ogół konkretów, sposobów rozwiązywania zagadnień i konfliktów wewnętrznych, jak i międzynarodowych, a wezwanie do odpuszczenia nam win...., cóż słyszę już kolejny raz, po prostu nic nowego. Słyszałem to w źle przyjętym przez stronę niemiecką pamiętnym liście biskupów polskich do biskupów niemieckich, choć było to to…

Ksiądz Michał Czajkowski od dawna gościł w mediach często, ale w zupełnie innej roli niż 17 maja. Tego dnia pojawiła się szokująca dla wielu wiadomość - znany kapłan i orędownik dialogu chrześcijańsko-żydowskiego był płatnym agentem bezpieki.

"Wybory czerwcowe zmieniają Polskę!" – wieszczono wszem i wobec. Ogłaszano, że 4 czerwca 1989 r. zakończyły rządy jednej partii – Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej i zapoczątkowały III Rzeczpospolitą. Po tych wyborach Polska miała być już zupełnie innym krajem. Od tamtego czasu wrzucaliśmy karty do wyborczych urn jeszcze czterokrotnie w: 1993, 1997, 2001 i 2005 roku. Wyniki wyborów z 1993 roku i powrót postkomunistów do władzy drastycznie odsłoniły kruchość fundamentów, na których budowano III Rzeczpospolitą. A potem było już tylko coraz gorzej.