Z dr Tomaszem Terlikowskim, red. naczelnym Fronda.pl, rozmawia Aleksander Kłos Czy powinniśmy się obawiać, że w Polsce, w najbliższym czasie może dojść do rewolucji światopoglądowej na wzór Hiszpanii? Nie da się zaprzeczyć, że mamy do czynienia z wyraźnym kryzysem. Ale nie oznacza to, że sytuacja ta skończy się tragedią. Tym, co widać na pierwszy rzut oka, jest wyraźna zmiana w mediach, która nie jest związana tylko z Januszem Palikotem. Od dwóch, trzech lat media mainstreamowe stają się coraz bardziej światopoglądowo lewicowe, prohomoseksualne, proaborcyjne, a przy tym, w coraz większym stopniu agresywnie antyreligijne. Palikot, który wprowadził do Sejmu trzecią siłę, jest człowiekiem niebywale skutecznym, jeśli chodzi o marketing polityczny, świetnie dyktuje agendę tematyczną. W związku z nadchodzącym kryzysem ktoś taki jest Platformie Obywatelskiej niezwykle potrzebny. Możemy być więc pewni, że w najbliższym czasie tematy światopoglądowe będą szeroko dyskutowane. Nie znaczy to…

Wydana przez wydawnictwo Czarna Owca Duża książka o aborcji Kazimiery Szczuki i Katarzyny Bratkowskiej to doskonała lektura dla wszystkich osób z kompleksami. Na tle twórczości autorek, każdy może poczuć się mistrzem pióra i intelektu.

Na naszych oczach widać, jak wali się tak pieczołowicie budowany na Zachodzie od drugiej wojny światowej i tak hołubiony przez wszelkie światowe lewactwo model państwa opiekuńczego. Sypie się strefa euro (żenujące jest to, że Klaus Regling, szef Europejskiego Funduszu Stabilizacji Finansowej pojechał do Chin, by błagać chiński kapitał o ratowanie strefy), a dług publiczny USA przekroczył właśnie magiczną kwotę 15 bilionów dolarów.

Coraz bardziej inwencyjny staje się Janusz Palikot. Sięgnął do metod indoktrynacyjnych PZPR i wszelkich partii totalitarnych ? organizuje szkolenia swych pretorianów. Rzecz jasna, żeby było poważniej i groźniej ? zataja treści i metody kształcenia. Ale i tak się ich domyślam. Dzięki doborowi wykładowców.

Trudno w pełni uchwycić sens Bożego Narodzenia jeśli pominie się towarzyszący mu od początku cień, makabryczne wydarzenie znane jako rzeź niewiniątek.

W grudniu mamy już inne zmartwienia niż w listopadzie, chociaż w listopadzie część z nich została zapowiedziana w sławnym expose premiera Donalda Tuska. Premier Donald Tusk, z właściwą sobie logiką (kiedy w apogeum afery hazardowej w panice wyrzucał wicepremiera Schetynę z rządu, to uzasadnił swoją (?) decyzję tym, że ma do niego pełne zaufanie) zapowiedział przykręcenie śruby na wszystkich kierunkach ? no bo jakże inaczej, skoro przecież jest dobrze, a będzie jeszcze dobrzej?

Otwarty wróg W wywiadzie z Jarosławem Kaczyńskim, jaki ukazał się  14 listopada 2011 w ?Naszym Dzienniku?, prezes Prawa i Sprawiedliwości powiedział, expressis verbis, że system jednomandatowych okręgów wyborczych (JOW) nie mieści się w ramach demokracji, bo prowadzi do faktycznego pozbawienia praw politycznych 20 albo i 30 procent społeczeństwa. W ten sposób jakby potwierdził przesłanie śp. Lecha Kaczyńskiego, że system JOW nie ma nic wspólnego z demokracją, i który nas zapewnił że nawet gdyby mój brat Jarosław przyszedł i na kolanach błagał mnie o JOW, to się nie ugnę. Tymi wypowiedziami Bracia Kaczyńscy postawili przed wszystkim Polakami zagadkę: jaką to demokrację mają oni na myśli, skoro nie mieści się w niej ani Wielka Brytania, ani Stany Zjednoczone, ani Kanada, ani nawet Australia, czy Francja? We wszystkich tych krajach bowiem (ale i wielu innych) JOW stanowią fundament systemu wyborczego i obywatele tych…

Ostatnia kampania wyborcza i ogłoszenie wyników głosowania odbyły się wyjątkowo bez emocji. Tak jakby każdy z góry wiedział, jaki będzie wynik, jak gdyby wszyscy albo większość kandydatów wcześniej uzgodnili swoje miejsca w szeregu i odgrywali dość niemrawo swoje tradycyjne przepychanki. Trudno zresztą im się dziwić ? z małymi wyjątkami okupują scenę polityczną od dwudziestu lat z górą, zmieniając co najwyżej szyldy partyjne i hasła programowe, którymi zresztą chyba już nikt ? ani oni, ani ich wyborcy ? się nie przejmuje. Wszystko było tak, jak zawsze, nawet Janusz Korwin-Mikke tradycyjnie odgrażał się wirtualnymi kilkunastoma procentami i ? również tradycyjnie ? otrzymał coś w okolicach jednego procenta. Członkowie PiS przyjęli swoją porażkę z głębokim zrozumieniem, jak gdyby zdając sobie sprawę, że dotarli do granicy swoich możliwości, a rojenia o ?Budapeszcie w Warszawie? są i pozostaną tylko urojeniami. PO skonsumowało zwycięstwo bez entuzjazmu,…