II wojna światowa miała wyrównać narodowe krzywdy, obalić niesprawiedliwy ład wersalski oraz ustanowić nowy światowy porządek. Podporządkowana Sowietom Ukraina była całkowicie zmarginalizowana pod względem politycznym oraz gospodarczym. Ukraińska mniejszość, która znalazła się na terytoriach Polski, Rumunii i Czechosłowacji, starała się zachować swe zwyczaje język i tradycję. Próby asymilacji, w zależności od regionu przybierały różne formy. Zniszczenia, jakich dokonała I wojna światowa, oraz administracyjne zmiany na terenach II Rzeczpospolitej podsycały nacjonalistyczny antagonizm. Rozbudowa ukraińskiego życia w ramach nieukraińskiego państwa uważana była przez nacjonalistów za tłamszenie narodowych aspiracji.

Mimo że ustawa zasadnicza II RP z 1921 roku stanowiła, iż Każdy obywatel ma prawo zachowania swojej narodowości i pielęgnowania swojej mowy i właściwości narodowych, a także, że Obywatele polscy należący do mniejszości narodowych, wyznaniowych lub językowych mają prawo zakładania, nadzoru i zawiadywania swoim własnym kosztem zakładów dobroczynnych, religijnych, społecznych, szkół i innych zakładów wychowawczych oraz używania w nich swobodnie swojej mowy i wykonywania przepisów swej religii, to stanowisko OUN pozostawało niezmiennie negatywne, szerząc antypolską propagandę. Ze zrozumiałych względów politycznych odrodzonej Polsce zależało na scaleniu i silnym zintegrowaniu swych obywateli. W praktyce często wywoływało to odwrotny skutek, gdyż nacjonaliści ukraińscy wykorzystywali wszelkie państwowe starania do udowadniana swoich tez o przymusowej polonizacji.

Gdy w 1939 roku Polska padła ofiarą nazistowskiego terroru, OUN starała się wykorzystać postępujący demontaż państwa do walki o niezależną Ukrainę. Wielu badaczy i komentatorów tragicznej historii Kresów głównych przyczyn późniejszych aktów ludobójstwa upatruje w złych decyzjach politycznych.. ?Konflikt na tle etnicznym? czy ?walki polsko-ukraińskie? ? tak w powszechnej świadomości określa się ukraińskie działania, mające na celu utworzenie jednolitego etnicznie państwa o obszarze zajmującym 1,2 mln km². Ideologia przyjęta podczas trwania pierwszego kongresu OUN w 1929 roku nie powinna budzić wątpliwości. To właśnie filozoficzne podstawy programu nacjonalistycznego doprowadziły do ludobójczej tragedii. OUN, podobnie jak wczesne bojówki NSDAP, była organizacją o charakterze militarnym, a jej ideologią był rasizm i ksenofobia. Projekt ?Wielkiej Ukrainy? inspirowany był ideą III Rzeszy, gdzie panowała monopartia skupiająca całość władzy politycznej i militarnej, na czele której stał nieomylny przywódca, zarazem naczelny wódz narodu sprawujący pełnię władzy nad swym ludem.

(?)