Ścieżki nadziei to reedycja wydanej przed prawie dwudziestu publikacji Drogi do szczęścia. Co ciekawe, będąc spostrzegawczym, ostrym w swoich kategorycznych sądach naukowcem zaskakuje w niej niezwykle osobistymi rozważeniami o ?ludzkich? sprawach, takich jak miłość, przyjaźń, kłamstwo czy egoizm. W dalszej części swojej książki umieszcza je w szerszym obszarze zagadnień związanych ze społeczeństwem polskim i rewolucyjnymi, gwałtownymi zmianami, które zachodziły w nim na przestrzeni dwudziestego wieku. Autorka ukazuje, jak osobiste wybory, postawy i cele egzystencji każdego człowieka kształtują się w rodzinach, stanowiących elementy wielkiej maszynerii społeczeństw, narodów. Prof. Pawełczyńska wskazuje na wielką wartość tradycji, religii i patriotycznego wychowania w kształtowaniu nowych pokoleń, ukazuje zagrażające wolności człowieka i jego kierowaniu się ku dobru tendencje, wynikające zarówno z pozostałości po komunizmie, jak i degenerujących ludzką moralność wpływom zachodniej kontrkultury.

Struktury zła są zakorzenione w ludzkich słabościach. Z indywidualnych grzechów jest budowane zło społeczne. Skłonność do zła istnieje w każdym człowieku. Ale w zależności od siły dobrych skłonności jest on zdolny temu złu się przeciwstawić, jest zdolny walczyć o kształt swojej osobowości lub też poddaje się biernie egoizmowi, chciwości, zazdrości i żądzy władzy, a także pozwala, by się w nim rozrastały ? przekonuje autorka Ścieżek nadziei.

Anna Pawełczyńska, Ścieżki nadziei, Polihymnia 2012, 174 str.