Wprowadzanie nowych rządowych planów ruszyło pełną parą. Obowiązkowa edukacja maluchów rozpocznie się już od szóstego roku życia, dając początek drodze przez mękę, która zakończy się dopiero w wieku sześćdziesięciu siedmiu lat, gdy zmęczony życiem człek otrzyma zgodę na przejście na emeryturę. Być może uda mu się odpocząć nieco wcześniej, o ile nasi władcy zrealizują pomysł, który musiał nieraz już przejść im przez myśl, ale którego wciąż nie chcą otwarcie przedstawić.

Piramida finansowa, jaką jest polski system emerytalny, sypie się jak domek z kart. W związku z tym wśród polityków pojawiają się coraz ciekawsze pomysły, by ten skonstruowany w PRL-u skansen nadal utrzymywać przy życiu. Jednak nie licząc niedawnej wypowiedzi wicepremiera Waldemara Pawlaka, nikt nie chce otwarcie przyznać, że system ten od dawna jest bankrutem, niepotrafiącym utrzymać się ze zbieranych i tak wysokich składek i do którego co roku trzeba dopłacać miliardy z pieniędzy podatników.

Z prof. Józefiną Hrynkiewicz rozmawia Petar Petrović (Polskie Radio) Jest pani przeciwniczką wydłużenia ustawowego wieku emerytalnego od 2013 roku do 67 lat to jest o 7 lat dla kobiet i o 2 lata dla mężczyzn. Dlaczego? Rządząca PO argumentuje, że cała Europa idzie w tym kierunku, że z różnych przyczyn, przede wszystkim demograficznych, nie możemy sobie pozwolić na utrzymanie obecnego systemu.

Pod koniec lat 90. straszono Polaków zawaleniem się systemu emerytalnego. Za pomocą nachalnej propagandy przekonywano, że problem przyszłych emerytur zostanie raz na zawsze rozwiązany przez Otwarte Fundusze Emerytalne. Całą dekadę wmawiano nam, że wprowadzając OFE, staliśmy się liderem w reformowaniu systemu emerytalnego, a cały świat patrzy na nas z zazdrością.

Sytuacja emerytów w rozwiniętych krajach Zachodu jest gorsza, niż można było przypuszczać. Coraz niszy przyrost demograficzny, rosnące koszty utrzymania aparatów państwowych oraz inne czynniki wpływają na to, że kolejne pokolenia emerytów mogą czuć się zagrożone. Jak ten problem wygląda na Wschodzie, a konkretnie w Chinach?

W tym roku przypada 220. rocznica targowickiej zdrady. To wydarzenie odcisnęło się w sposób znaczący na polskiej historii. W imię przywilejów i zachowania wysokiego standardu życia część elity I Rzeczypospolitej sprzedała Polskę obcym mocarstwom. Niestety, podobna zdrada powtórzyła się dwa wieki później. Do dziś walczymy ze skutkami tej zdrady, zdrady okrągłostołowej, która wciąż daje zatrute owoce.

Z Wojciechem Wenclem rozmawia Aleksander Kłos Co z dzisiejszej perspektywy, dwóch lat po katastrofie pod Smoleńskiem, może pan powiedzieć o polskiej duszy, o jej słabościach, lękach, kompleksach, ale i sile, żywotności, umiejętności odradzania się? Wydaje się, że poprzez to ekstremalne ?wydarzenie? nastąpiło wyraźniejsze uwidocznienie pewnych zalet i wad naszego narodu, które, co prawda, były i wcześniej zauważalne, ale chyba nigdy tak wyraźnie jak do tej pory. Sukces Ruchu Palikota i jego dużą popularność wśród młodzieży też po części można uznać za jakąś formę oporu przeciwko ?erupcjom narodu? podczas m.in. śmierci papieża Jana Pawła II czy po katastrofie pod Smoleńskiem.

Druga Rzeczpospolita wychowała Polsce zastępy Szarych Szeregów. Co dała nam III RP? Prócz matactw ?Gazety Wyborczej? i manipulatoriady a?la TVN? Prócz elektoratu Janusza Palikota, uosabianego bezmózgą dziczą, obsikującą znicze na Krakowskim Przedmieściu? W scenariuszu autorstwa pań i panów tuskokomorowskich Polska coraz szybciej przekształca się w terytorium bez przeszłości, choć z kranami pełnymi ciepłej wody. Zakłamane elity, stęsknione za bezpieczeństwem, przytulają się do możnych tego świata, układających europejskie klocki zgodnie z własnymi interesami. Co w praktyce oznacza realizowanie aspiracji państw tworzących oś Paryż-Berlin-Moskwa.