Na konferencji bezpieczeństwa w Monachium pan Włodzimierz Putin jeszcze raz pokazał, że Rosja nie zamierza pozostawać bierna wobec amerykańskiej dominacji i nadal będzie dążyć do odzyskania imperialnej pozycji na kontynencie euroazjatyckim. Retoryka wystąpienia twórczo kontynuuje najlepsze tradycje polityki zagranicznej z czasów "proliferacji" pax sovietica i nie pozostawia złudzeń – trwa walka o świat. Zapowiedzi amerykańskie odnośnie do możliwych ataków bombowych na instalacje atomowe w Iranie oraz pomysły na instalowanie tarczy przeciwrakietowej w Polsce godzą w imperialny etos Rosji i nie mogły pozostać bez odpowiedzi.

Wykorzystując w drodze do Nowej Zelandii sześciodniowy stopover w Hongkongu, byłem zdecydowany odwiedzić również prawdziwe Chiny, rządzone ciągle jeszcze przez komunistów, ale z gospodarką dawno przekierowaną na wolnorynkowe tory, gdzie wzrost gospodarczy sięga niebotycznych jak na Europę poziomów - 11% rocznie. W 11-milionowym Shenzhen, gdzie ustanowiono specjalną strefę ekonomiczną, wskaźniki są jeszcze bardziej imponujące: między 1980 a 2001 rokiem średni wzrost PKB tego miasta wyniósł 29,5%, a przeciętny roczny wzrost produkcji przemysłowej - aż 45,5%! Na rejon Delty Rzeki Perłowej, stanowiącej 0,4% powierzchni Chin, przypada około 30% całego handlu zagranicznego tego kraju i takiż procent zagranicznych inwestycji.

W przeciwieństwie do minionych prawie dwudziestu lat niepodległości odzyskanej w 1989 roku, okres międzywojennego dwudziestolecia zaznaczył się w polskiej historii wieloma wybitnymi osobistościami, niezwykłymi talentami politycznymi, wojskowymi, gospodarczymi i artystycznymi.

Permanentnie podnoszonym hasłem niemieckich "wypędzonych" jest argument rzekomej wyjątkowości zaznanego przez nich cierpienia. Manifesty, oświadczenia, statuty pełne są zdań o zbrodni przeciw ludzkości, bezprzykładnej tragedii milionów, czy największej gehennie w dziejach. Fakty odpowiednio spreparowane i nagłośnione przynoszą oczekiwany skutek, w coraz szerszych kręgach utrwalając zafałszowany obraz wydarzeń sprzed sześćdziesięciu lat.

5 marca 1953 r. umarł w swej daczy pod Moskwą jeden z największych tyranów i zbrodniarzy w historii świata, a niewątpliwie najsprytniejszy gracz i socjotechnik ery nowożytnej, dyktator ZSRS Józef W. Stalin. Jego prawdziwe nazwisko brzmiało Dżugaszwili, był Gruzinem. Urodził się w Gori w grudniu 1878 lub 1879 r. (ta ostatnia data jest powszechnie przyjęta w historiografii). Matka jego była - i do końca życia pozostała - prostą i pobożna kobieciną z prowincji. Nawet gdy jej syn został "następcą carów", nigdy nie przybyła na Kreml; rzadko on sam odwiedzał ją potem w Gruzji. Kwestia natomiast prawdziwego ojca późniejszego Stalina (pseudonim z okresu walki rewolucyjnej) nie jest do końca jasna.

W Europie Środkowej wszystkie narodowe służby bezpieczeństwa były aż do 1990 r. podległe XI Zarządowi Głównemu KGB. To pod jego nadzorem resorty bezpieczeństwa przygotowywały się wszędzie do transformacji: w Polsce warto zwrócić uwagę na bliskie kontakty L. Millera, A. Kwaśniewskiego z W. Ałganowem przynajmniej od 1987 r. I oczywiście na tajemniczą wizytę Michnika w Moskwie w lipcu 1989 r. Sam bohater nie ma ochoty na wyjaśnienia, możemy więc tylko wnioskować na podstawie późniejszych wydarzeń, że Michnik obiecał utrzymanie pozycji społecznej nomenklatury i agentury sowieckiej – a w zamian otrzymał możliwości ekspansji "Gazety" (papier, kredyty itd.).

Bardzo odkrywczy i interesujący jest cykl Wojciecha A. Wierzewskiego o dziejach Polaków w Ameryce. Jednakże w czwartym odcinku cyklu Polskie tropy w Ameryce (IV) opatrzonym podtytułem Nie tylko Pułaski i Kościuszko. Udział Polaków w amerykańskiej rewolcie 1776 roku ("Opcja na Prawo" 2007, nr 1), napisał on: Inną słynną osobą przy Pułaskim okazał się Maurycy Beniowski, osławiony dzięki poematowi Juliusza Słowackiego (...). Wymaga to komentarza.

Ludzie "Solidarności Walczącej" budowali w stanie wojennym konspiracyjną sieć łączności... satelitarnej.Według relacji Tadeusza Świerczewskiego, Amerykanie przekazali do naszej dyspozycji satelitę. W oparciu o tego satelitę planowano realizować łączność radiową o zasięgu ogólnokrajowym, być może, także łączność z zagranicą...

Na przełomie lat 80. i 90. ubiegłego wieku uwagę polskich ekologów pochłaniała budowa zapory na Dunajcu. Zapora miała stanąć u stóp zamku w Niedzicy, a spiętrzone wody rzeki miały utworzyć sztuczne jezioro o długości kilkudziesięciu kilometrów, pod którego powierzchnią znalazłoby się kilkanaście wiosek i setki hektarów gruntu. To wszystko, zdaniem ekologów, miało doprowadzić do kompletnej katastrofy ekologicznej w Pieninach: w najbardziej optymistycznych prognozach wieszczono zmianę klimatu, rozpad skał, zagładę dziesiątków endemicznych gatunków roślin i zwierząt oraz koniec ruchu turystycznego w tym rejonie.