Władze każdego dnia trąbią na temat sukcesów gospodarczych. Nic nowego, poprzednie uprawiały podobną propagandę. Jednak oprócz „wzrostu PKB”, rozdętego przez nadmierną konsumpcję na kredyt, istnieją lepsze wskaźniki zdrowia i prężności gospodarki. Przyjrzyjmy się choćby naszym inwestycjom zagranicznym, wyprawom w sektorze energetycznym. One lepiej pokazują, jak silne i konkurencyjne są polskie państwowe przedsiębiorstwa w międzynarodowej konkurencji

Międzynarodowe inwestycje to podstawa dzisiejszego ustroju gospodarczego. Przepływy finansowe decydują o podstawowym parametrze, odmienianym przez wszystkie przypadki przez polityków i telewizyjnych ekspertów, to wręcz podstawa oceniania, czy gospodarka „rośnie”. Nikt przy tym nie pyta się, czy ona się rozwija, czy wręcz przeciwnie – zwija i dostosowuje do globalnych reguł. W Polsce, gdzie panuje neokolonialny „rozwój zależny”, to ogromna różnica. Podobnie z inwestycjami w realnej gospodarce Z centrów świata, zajmując kolejne rynki, napływają koncerny dobrze wyposażone w kapitał, know-how i technologie. Pytanie, czy w przeciwnym kierunku mogą płynąć podobne strumienie? Prześledźmy to na przykładzie polskich firm sektora energetycznego. Zacznijmy od sztandarowego przykładu.

Banki i korporacje można oskarżać o wiele skandali, oszustw, krzywd wyrządzonych społeczeństwom i państwom. Wszystko racja. Ale jest taki policjant, który potrafi im wypisać wysoki mandat i wyegzekwować go. Ten policjant żąda także, by pomagać mu łapać jego wrogów. Pytanie tylko, czy działa dla naszego dobra, czy dla swojego.

Turcja jest dobrym przykładem, by zrozumieć istotę najważniejszego dzisiaj trendu w światowej polityce – odwrotu od globalizacji i zwrócenia się ku suwerennym interesom narodowym. Zachód podporządkował sobie Turcję, narzucając jej swoje reguły gry i instytucje państwowe. Jednak charyzmatyczny przywódca Recep Erdo?an, w niezwykle skomplikowanej sytuacji geopolitycznej i wewnętrznej podejmuje wyzwanie i uwalnia państwo z tych więzów. Przyjrzyjmy się temu fascynującemu epizodowi tureckiej historii.

Promocja homoseksualizmu i jego równouprawnienie na skalę globalną są wykorzystywane przez Stany Zjednoczone Ameryki do realizacji swoich strategicznych celów. Pod hasłami równości i godności hegemon działa wszystkimi dostępnymi narzędziami wpływu i nacisku.

Dzisiaj w Polsce aż strach mówić o Rosji, jeśli nie zakłada się, że jest ona naszym śmiertelnym wrogiem. Za głoszenie przyjaznych opinii można trafić do więzienia, za wyważoną opinię – stracić pracę. Jednak gdy rozum śpi – budzą się demony. Dlatego proponuję wrócić do chłodnego myślenia, kierując się interesami narodowymi. Porzućmy emocje, historyczne urazy czy hasła w rodzaju „demokracja”, „wolność”, „prawa człowieka”, a na gruncie energetycznym – „dywersyfikacja”. Uważnie stąpając po blaszanym dachu, rozżarzonym do czerwoności od politycznych emocji, skupmy się na kluczowym temacie gospodarczym – gazie ziemnym.

Energia jako filar współpracy

Zacznijmy więc od przedstawienia pola, po którym się poruszamy. To geopolityczna i geogospodarcza mapa Europy, z intensywnymi fragmentami gier globalnych. Przyjrzyjmy się, jak wygląda ono z szerszej perspektywy, żeby zrozumieć, co się dzieje na naszym skromnym, polskim odcinku.

Współpraca gospodarcza między Europą i Rosją ma duży potencjał. Europejskie potrzeby energetyczne są ogromne, własne zasoby surowców mikroskopijne, a przyjęta strategia energetyczna sprzyja wykorzystaniu gazu ziemnego jako surowca. Z kolei Rosja to największy globalny producent ropy i gazu, największy ich eksporter, posiadający ogromne pokłady gazu ziemnego w syberyjskich zmarzlinach. Dlatego zachodnia Europa już od pół wieku stara się nawiązać współpracę energetyczną z Rosją, chce kupować od niej surowce, a eksportować kapitał, produkty przemysłowe i technologie. Rosja dostosowała się do takiej roli, choć jest to kolonialna struktura wymiany handlowej, gdzie za mercedesy oddaje się surowce, Jest to problem Rosji, a zysk dla Europy.

Rosja jest dziś głównym dostawcą surowców energetycznych do Unii Europejskiej, a dla europejskiego kapitału, produktów, technologii i usług – jest dużym, chłonnym rynkiem o znaczącym potencjale wzrostu. Nic więc dziwnego, że głównymi inwestorami w Rosji są przedsiębiorstwa unijne, jednocześnie zdecydowana większość rosyjskiego eksportu trafia na rynek UE.

(...)

W Polsce doświadczamy namiastki rewolucji, próby zmiany obowiązujących reguł gry. Proces znajduje się w początkowej fazie, napotyka na opory i wydaje się tracić rozpęd. Znacznie dalej w reformie ustrojowej państwa doszli Węgrzy, dlatego ich doświadczenia są bardzo pomocne w rozwikłaniu naszej zagadki ustrojowej – jaki w mamy ustrój w Polsce?

Bliski Wschód, Zatoka Perska, Afryka Północna to rejony świata zasobne w nieprzebrane ilości ropy naftowej – surowca niezastąpionego i strategicznego dla dzisiejszej cywilizacji. To daje mocną pozycję państwom tego regionu w walce o podział dochodów z państwami Zachodu, którego piętą Achillesową jest brak własnych zasobów energetycznych. Zachód, uzależniony od importu ropy już w XIX wieku, jest głównym rozgrywającym w tym regionie.