Jaka powinna być polityka zagraniczna Polski? Na to pytanie próbujemy odpowiedzieć w niniejszym numerze"Opcji na Prawo". Spróbuję dorzucić do wypowiedzi naszych autorów kilka ogólnych uwag.

Obecną sytuację na świecie doskonale oddaje anegdota, której bohaterem jest Ronald Reagan. Otóż amerykański prezydent, podróżując po Ameryce Południowej, zapytał: o co tu chodzi? Każdy kraj jest inny, a we wszystkich mamy taki sam kryzys? Pytanie to dobrze obrazuje istotę globalnego kryzysu, który obecnie również dotyka wszystkie kraje, niezależnie od różnic między nimi.

Sześćdziesięcioletnia kobieta ukradła w legnickim supermarkecie batonika. Przestępczynię złapano, bez zwłoki osądzono i skazano. Osiemdziesięcioletnia staruszka, cierpiąca na zanik pamięci, ukradła kostkę masła. Natychmiast odbyła się rozprawa, staruszkę, co prawda, uniewinniono ze względu na niską szkodliwość czynu, ale koszty całej operacji sądowej oszacowano na ponad trzysta złotych, które, oczywiście, zapłacili podatnicy.

Mamy obecnie do czynienia z pewnym lękiem przed pisaniem o przyszłości. Czy to z powodu politycznej poprawności, czy też innych przyczyn, mało kto stara się analizować możliwy rozwój sytuacji politycznej w Europie, biorąc pod uwagę istniejących na rynku graczy, ich atuty i środki, relacje wpływów i zobowiązań. Jest to widoczne zwłaszcza wtedy, kiedy chodzi o grupy mafijne, ich związek ze służbami specjalnymi, korporacjami i wielką polityką. Podobnie jak w wypadku masonerii, reaguje się tu ironicznymi uwagami o spiskowej teorii dziejów, uciekając w ten sposób przed poważną analizą.